Het VK in diepe crisis: kabinet-Starmer staat voor onmogelijke keuzes
LONDEN, 26 november 2026 – Het Verenigd Koninkrijk bevindt zich in een financieel en maatschappelijk stormgebied dat zijn weerga in decennia niet kent. Terwijl veel Britten hoopten dat de nieuwe regering onder premier Keir Starmer en minister van Financiën Rachel Reeves een periode van stabiliteit zou inluiden, lijkt het tegenovergestelde waar. De economie hapert, de staatskas kent een historisch tekort en het kabinet staat voor keuzes die miljoenen inwoners keihard gaan raken.
Ongekende tekorten na Brexit
De kern van de huidige crisis ligt voor een groot deel in de economische schade die is ontstaan na de Brexit. Waar voorstanders jarenlang beweerden dat het VK economisch juist zou floreren buiten de EU, blijkt het tegendeel het geval. Volgens recente berekeningen komt het land inmiddels jaarlijks 100 miljard pond tekort als direct gevolg van de Brexit.
De handelspositie is verslechterd, de productiviteit daalt, investeringen blijven achter en bedrijven verlaten in toenemende mate het Britse vasteland. Veel sectoren kampen met personeelstekorten, verstoringen in de supply chain en sterk gestegen kosten. De klap voor de staatsfinanciën is enorm en vormt de basis van de bezuinigingsgolf die nu op tafel ligt.
Reeves moet kiezen: belastingen omhoog of steun verlagen
Minister van Financiën Rachel Reeves, die bij haar aantreden beloofde de Britse economie “op tempo te brengen”, ziet haar positie inmiddels onder druk staan. De realiteit is dat zij nu moet kiezen tussen twee uiterst impopulaire maatregelen:
- Belastingen verhogen voor werkenden, die zelf al te maken hebben met hoge inflatie, stijgende woonlasten en verslechterende koopkracht.
- Harde bezuinigingen op uitkeringen en sociale voorzieningen, waardoor juist de groep die al onderaan de samenleving leeft, verder kopje-onder dreigt te gaan.
Beide opties zullen grote delen van de bevolking raken, waardoor het politieke risico voor het kabinet immens is. Reeves probeert nog een middenweg te vinden door hervormingen en efficiencymaatregelen, maar experts zijn duidelijk: het tekort is zó groot dat er zonder rigoureuze ingrepen geen uitweg is.
Starmer onder zware politieke druk
Premier Keir Starmer staat eveneens onder druk. Waar hij in de verkiezingscampagne beloofde het land “eerlijker, veiliger en economisch stabieler” te maken, lijkt zijn regering nu in een overlevingsmodus terecht te komen. In peilingen zakt zijn Labour-regering sneller dan verwacht en de oppositie grijpt elke mogelijkheid aan om hem af te schilderen als een premier zonder grip op de crisis.
Veel Britten voelen zich verraden doordat Starmer en Reeves forse verbeteringen hadden beloofd, maar nu juist gedwongen worden tot maatregelen die de situatie voor velen nóg moeilijker maken. Binnen de Labour-partij groeit bovendien het gemor: linkse fractieleden willen geen harde bezuinigingen, terwijl de meer gematigde vleugel vreest dat belastingverhogingen het economische herstel verder vertragen.
Wie betaalt de prijs?
De centrale vraag in het debat is: wie gaat de prijs betalen voor de crisis?
- Werkenden vrezen dat ze opnieuw meer belasting moeten afdragen.
- Gepensioneerden maken zich zorgen over mogelijke bezuinigingen op zorg en ondersteuning.
- Mensen met lage inkomens vrezen dat hun uitkeringen en toeslagen opnieuw onder vuur komen te liggen.
Veel economen waarschuwen dat bezuinigingen aan de onderkant van de samenleving kunnen leiden tot armoede, dakloosheid en een verdere druk op lokale overheden die nu al grote problemen kennen in hun sociale zorgstelsels.
Komt het VK ooit nog uit deze crisis?
De grote vraag is of het Verenigd Koninkrijk nog kan terugkeren naar de economische stabiliteit die het ooit had. De Brexit-schade is structureel, de economische groei blijft achter bij andere Europese landen en het vertrouwen van investeerders is broos. Zowel binnenlands als internationaal wordt gevreesd dat het VK nog vele jaren nodig heeft om financieel te herstellen—als het überhaupt lukt.
Starmer en Reeves weten dat de maatregel die zij binnenkort nemen het politieke lot van hun kabinet zal bepalen. Maar één ding staat vast: welke keuze ze ook maken, de Britten zullen het voelen.
