Het woord ‘verraad’ gebruik je niet licht. Het is een zwaar begrip, beladen met morele oordelen, historische echo’s en diepe maatschappelijke betekenis. Maar er zijn momenten waarop het bijna onmogelijk wordt om een ander woord te vinden. Donald Trump, bevindt zich precies in die categorie. Niet omdat hij een andere visie heeft op de wereld. Niet omdat hij conservatief is. Maar omdat hij, keer op keer, keuzes maakt die lijnrecht ingaan tegen de belangen van zijn bondgenoten, zijn land en zelfs zijn eigen burgers.
Het verraad aan Oekraïne
Dat Trump de bevolking van Oekraïne verraden heeft, staat voor veel mensen buiten kijf. Zijn bewondering voor Vladimir Poetin is geen geheim, maar dat bewondert vervolgens leidt tot beleidsmatige capitulatie is een ander niveau. Terwijl Oekraïners vechten voor hun bestaan, gebruikt Trump hun strijd als onderhandelingstroef, als wisselgeld voor zijn persoonlijke geopolitieke dromen.
De 28 “vredespunten” van Poetin, waarover Trump opvallend mild spreekt, zijn niets minder dan een oorlogsverklaring verpakt als diplomatie. Onder deze voorstellen blijft er van Oekraïne amper iets over: het verliest soevereiniteit, grondgebied en politieke zeggenschap, terwijl Rusland zichzelf neerzet als ‘vrijgever’ van vrede. En wat doet Trump? Hij omarmt het narratief alsof het een redelijke basis is voor dialoog. Niet omdat het rechtvaardig is, maar omdat Rusland in dit scenario als winnaar uit de bus komt – en Trump nooit ver bij winnaars vandaan wil staan.
Het verraad aan Polen en de NAVO
Trump heeft een bijna obsessieve minachting voor de NAVO. Zijn dreigingen om de VS uit het bondgenootschap te trekken, zijn herhaaldelijke aanvallen op Europese landen en zijn openlijke sympathie voor Poetin zijn voor Polen en andere Oost-Europese NAVO-lidstaten ronduit angstaanjagend. Dit zijn landen die dagelijks te maken hebben met Russische intimidatie, cyberaanvallen en grensprovocaties. Trump weet dat. En toch zet hij hun veiligheid op het spel.
Wat is bondgenootschappelijke trouw waard als de leider van het machtigste NAVO-land openlijk flirt met de vijand?
Het verraad aan de Amerikanen
Trump verraadt niet alleen andere landen – hij verraadt ook zijn eigen volk. Zijn aanvallen op de gezondheidszorg hebben duizenden Amerikanen direct geraakt. Door programma’s te schrappen, financiering te blokkeren en subsidies weg te halen, heeft hij letterlijk levens op het spel gezet. Dat is geen retoriek, dat zijn harde feiten.
Daarbovenop staan zijn banden met Jeffrey Epstein, een kwestie die hij met opvallend gemak wegwuift. Even ongemakkelijk is zijn idee dat boten zonder proces mogen worden opgeblazen. Het is een gedachte die elke vorm van rechtstaat ondermijnt. “America First” lijkt bij Trump vooral te betekenen: rechtvaardigheid als laatste.
Financiële afhankelijkheid van Rusland
De openlijke bewondering voor Poetin is één ding, maar de vermoedelijke financiële afhankelijkheid van Russische investeerders is een ander, veel donkerder verhaal. Niet vergeten mag worden dat Trump jarenlang worstelde met faillissementen van zijn casino’s en vastgoedprojecten. Russisch geld redde hem toen zijn Amerikaanse kredietlijnen opdroogden.
Wie betaalt, bepaalt – een simpele waarheid in geopolitiek. En als Rusland ooit grote sommen geld in Trumps ondernemingen heeft gestopt, dan is dat geen investering geweest: dat was een aankoop. Een investering in invloed. Een toekomstig pressiemiddel.
Een man die liegt, bedriegt en bedreigt
De lijst met leugens van Trump is inmiddels langer dan sommige grondwetten. Hij draait feiten, ondermijnt onafhankelijke instituties, intimideert tegenstanders en gebruikt elke democratische zwakte om zichzelf te versterken. Zijn taal is vaak gewelddadig, zijn stijl dictatoriaal, zijn instinct destructief. Dat maakt hem geen gewone politicus, maar een risico voor elke vorm van internationale stabiliteit.
Trump is geen afwijking van de democratische norm: hij is een waarschuwing. En misschien is dat zijn grootste verraad. Niet aan Oekraïne, Polen, Europa of de Verenigde Staten – hoewel dat op zichzelf al ernstig genoeg is – maar aan het idee dat leiders er zijn om te dienen, niet om te vernietigen.
Dit decennium kent vele uitdagingen, maar één ding staat steeds duidelijker voorop: democratie overleeft geen leiders die alleen zichzelf trouw zijn. En Donald Trump is daar het definitieve voorbeeld van.
Ontdek meer van HBP Media
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Een van de betere columns over deze man van dit jaar, en heb er al velen gelezen of beluisterd