Het Trump-effect — De Dag dat de Wereldeconomie Instortte
Het was op een onschuldig ogende maandagmorgen in januari 2026 toen de eerste tekenen van paniek zichtbaar werden. Wat begon als een tweet van Donald J. Trump, voormalig president van de Verenigde Staten en opnieuw kandidaat voor het presidentschap, groeide uit tot een kettingreactie die de fundamenten van de wereldeconomie aan het wankelen bracht.
De tweet luidde: “De Federal Reserve is een vijand van het volk. Tijd voor een NULRENTEPOLITIEK en het afschaffen van ALLE SANCTIES tegen onze economische vrienden: Rusland, China en Noord-Korea! Amerika eerst, ALTIJD!”
Binnen vijf minuten stonden alle markten in de VS in het rood. Analisten dachten eerst aan een grap. Een van de beroemdste economen van Wall Street, Harold Bernstein, ging zelfs live op CNBC om te lachen om de boodschap: “Dit is gewoon weer een van Trumps provocaties. De markten zijn wel wat gewend.” Maar de markten waren dit niet gewend.
De eerste dominosteen
De Nasdaq kelderde binnen een uur met 6%. Apple, Amazon en Google verloren samen meer dan 300 miljard dollar aan beurswaarde. Investeerders begonnen in paniek hun aandelen te dumpen, vooral in technologie, defensie en farmaceutica. Wat hen het meest verontrustte, was niet alleen de inhoud van de tweet, maar dat Trump in een interview later op de dag bevestigde dat dit zijn “officiële economische plan” was, mocht hij opnieuw verkozen worden — en zijn populariteitscijfers zaten in de lift.
De euro reageerde fel: binnen 24 uur verloor hij 5% van zijn waarde ten opzichte van de dollar, maar ironisch genoeg daalde de dollar nóg sneller — niemand wist meer waar veilig geld te vinden was. Goud schoot omhoog, net als Bitcoin, maar beide markten konden de massale vlucht naar veiligheid niet aan. De wereld stond op het punt een nieuwe Grote Recessie binnen te stappen.
Een politieke aardverschuiving
In Washington DC kwamen de leden van het Congres in spoedzitting bijeen. De voorzitter van de Federal Reserve, Lisa Romero, verklaarde dat ze “geschokt” was door de uitspraken van Trump en dat “monetaire onafhankelijkheid niet onderhandelbaar is.”Maar beleggers hoorden alleen maar: “wij zijn in oorlog met Trump.”
In reactie op de onzekerheid trok Saudi-Arabië zich terug uit meerdere samenwerkingsprojecten met Amerikaanse oliemaatschappijen. De olieprijs steeg explosief: van $85 naar $150 per vat in drie dagen. Rusland profiteerde hier enorm van en kondigde tegelijk een “nieuw tijdperk van economische samenwerking” aan met China, Iran en Turkije.
De ontslaggolf
Multinationals begonnen rigoureus in te grijpen. Amazon schrapte 70.000 banen wereldwijd, Apple sloot drie fabrieken in India en Tesla legde de productie stil in Duitsland. In Europa begonnen banken klanten te waarschuwen voor “beperkte toegang tot buitenlandse valuta’s en verhoogde rentetarieven.” In Nederland meldde het UWV dat er op één dag 42.000 ontslagen werden ingediend — een record.
Mensen begonnen te hamsteren. Supermarkten konden de stroom klanten niet aan. Rijen tot buiten het parkeerterrein, lege schappen, boze klanten. De overheid stelde een tijdelijke aankooplimiet in voor basisproducten als rijst, pasta en wc-papier.
De “Trump Shock” als globaal begrip
Economisten over de hele wereld spraken nu over de “Trump Shock”. Niet alleen door de directe effecten van zijn uitspraken en plannen, maar ook door het onvoorspelbare karakter van zijn invloed. In Japan viel de Nikkei-index 22% in een week. In Zuid-Afrika werd de handel op de beurs stilgelegd na een verlies van 18% in een dag. In Duitsland voorspelde de Bundesbank een “recessie die dieper zal zijn dan die van 2008.”
Wereldwijd werden er miljoenen mensen werkloos. De Wereldbank riep op tot internationale samenwerking, maar de VS trok zich terug uit overleg. Trump verscheen op Fox News met een grijns: “Dit is geen crisis. Dit is zuivering. We bouwen een nieuw economisch systeem. Globalisten worden vervangen door patriotten.”
Ondertussen kelderden de pensioenfondsen, daalden vastgoedprijzen dramatisch, en moesten drie grote banken in Zwitserland, Canada en Italië worden gered door overheden.
Het kantelpunt
In Brazilië braken rellen uit nadat voedselprijzen verdubbelden. In Frankrijk gingen miljoenen mensen de straat op. In de VS ontstonden protestbewegingen met namen als “Main Street First” en “Wall Street Equals War”. De Amerikaanse National Guard werd ingezet om plunderingen in San Francisco, Detroit en Miami te stoppen.
Tegelijkertijd begon China een economische alliantie genaamd de “Zijderoute 2.0” met 17 landen, waarbij zij de rol van stabiele wereldmacht overnamen — terwijl de VS geïsoleerd raakte.
De VN organiseerde een spoedtop in Genève, waar 142 landen besloten een nieuw systeem op te zetten voor internationale handel — zonder de VS. De dollar verloor zijn status als wereldreservemunt. Binnen een maand werd de “digitale yuan” als nieuwe standaard aangenomen voor oliehandel.
Het einde van een tijdperk
In april 2026 was de S&P 500 met 48% gedaald ten opzichte van begin januari. De werkloosheid in de VS stond op 18%. De Amerikaanse overheid had inmiddels een schuldenplafond van 45 biljoen dollar bereikt, maar kon geen kopers meer vinden voor staatsobligaties.
Trump bleef echter vastberaden. Op een rally in Texas verklaarde hij: “Ze willen chaos? Dan geef ik ze storm. Amerika zal herrijzen uit deze puinhoop, maar op míjn manier.” Voor velen klonk het als een dreiging, niet als hoop.
Nawoord
Het Trump-effect bleef jarenlang voelbaar. Zelfs nadat hij zijn verkiezingsrace in november 2026 verloor aan een gematigde kandidaat, bleef het vertrouwen in Amerikaanse instituties beschadigd. De wereld had een les geleerd: één man, één platform, één ideologie kan — als de omstandigheden rijp zijn — een hele wereldeconomie doen kantelen.
En in de achterkamers van hedgefondsen, politieke denktanks en centrale banken werd één naam uitgesproken met gelijke delen angst en fascinatie: Trump.
